9 Aralık 2011 Cuma














 
Deli cesareti diyor herkes yaptığıma.Ben: ''Annelik''.Öyle bir duygu ki bu insanın fedakarlık damarını sürekli coşturuyor.Bayram tatili bitti ama bizim öğrenciler İstanbul'dan dönmediğinden tatil devam ediyor.Ben de bunu fırsat bilip kaptığım gibi iki böceğimi Üsküdar otobüsüne atladım.Biliyorum bugün Koza Çocuk Kitaplığı'nda ahşap oyuncak ve ritm atölyesi var.Duramam;gitmeliyim.Böceklerimi götürmeliyim.Hava soğuk ama ne yapalım?Atkılar,eldivenler ne güne duruyor?Soğuk yıldıramaz bizi.Soğuk havaları,uyku saatini bahane eden annelerden değilim.Sardım sarmaladım bindik otobüse.İki çocuk ve İstanbul.Babamızı beklesek arabayla gideriz ama yok yok bekleyemeyiz.Atölyeleri kaçıramayız.Üsküdar otobüsünden inip Kadıköy dolmuşuna bindik.Sonra bir dolmuş daha değiştirdik.Ne çok indi bindi yaptık.Ama ne yalan söyleyeyim biz bu esnada bile çok eğlendik.Koza'da çok güzel vakit geçirdiler.Tahtadan oyuncak yaptılar.Gönüllerince eğlendiler.Kadıköy ve Koza ikinci evimiz artık bizim.Onların yüzündeki mutluluğu gördüm.İçim ısındı.Kim deli diyebilir ki bana.Deli değilim.Yaptığımın da cesaretle bir ilgisi yok.Anneyim ben.Çocuklarının yüzündeki gülümsemeyi görmek için her şeyi yapabilecek bir anne.Bu gülümsemedir dünyamı aydınlatan;yüreğime dokunan.Bizimkiler bi dahaaaaaaaaaaa diyorlar.Gideceğiz.Düşeceğiz yine yollara.Sırada seramik atölyesi var.Kimbilir belkide gerçekten vardır delilik kanımda.Kimbilir belki de deli olmak istiyorum çocuklarımın uğruna.(11.11.2011 saat 11.11'de biz Üsküdar-Şile otobüsündeydik.)




1 yorum:

  1. :))) Bende anneyim ama sen bir başkasın Eda'cım, tembelliği lugatından silen kadın ;)

    YanıtlaSil